Op weg naar Sevilla

2014

Team van de week

Deze keer hoeven we daar niet lang bij stil te staan, het team is niet gewisseld en Hans, Frank en Tonnie blijven nog een week. Hartstikke leuk. Geen overdracht, geen afsluiting en wat het belangrijkste is, de zondag kan ik de hele dag delen met anderen en hoef niet alleen te zijn.

 

Maandag ff verplaatsen en bij Havens paardenvoer op bezoek

Vanwege het eerdere vertrek van dit team ivm de begrafenis van de moeder van Hans op paaszaterdag, zou het kunnen zijn dat we een stukje in de route missen. We besluiten om maandag de km’s in te halen door de paarden per paardenwagen een stukje verder te verplaatsen. Dat gebeurt dan dus ook.

Deze dag kunnen we vervolgens goed gebruiken om het door Havens beschikbare voer voor Jan&Karel, op te gaan halen in Bordeaux. Tis alles bij elkaar zo’n 600 kilo voor de resterende etappes. Die gaan de paardenwagen in en Jan en Karel zullen er blij mee zijn. Iedere dag een ander hotel maar wel iedere dag hetzelfde eten: Slobber, Muesli en Brokken samen zo’n 3 á 3,5 kilo per dag. Joris Kaanen met Havens zorgen goed voor ons. Wij en vooral ook Jan&Karel zijn er blij mee. Laatst vroeg Karel nog: ”Hé Dirks die Kaanen komt toch zeker ook nog een weekje op mijn rug zitten??” “Hé Karel nie zo’n bekkie want anders ga je maar aan het hooi !!”. Nou wat een conversatie.

 

Eenmaal in Biscarrosse dan door naar Mimizan plage

In 8,5 uur ragden Frank en ik naar Mimizan Plage over het strand. We reden 48,6 km en de paarden vonden het op het strand prachtig. De zee, de golven, het water en het harde strand. Wat wil je nog meer. In de ochtend hadden we afscheid genomen van een prachtige vent, Daniël. Samen met zijn moeder runt hij een mooi bedrijf. Veel jonge en leuke geïnteresseerde meiden dol op Karel en vooral niet in Hans, Tonnie, Frank, Jan en mij, maar wel heel leuk. Och kijk er maar een beetje doorheen en langs.

Na een fijne rit kwamen we bij Michel aan, een hele aparte vogel die al zijn hele leven lang met paarden en toeristen werkt. Maakt vele strand- en bosritten, beslaat zijn paarden en runt een bedrijf in deze business. Leuk om met zo iemand te praten. Onze paarden stonden bij hem op stal en wij op de camping direct naast de stallen van Jan&Karel.

 

In 7,15 uur een deur verder

Op woensdag reden Frenkie Stalone, in 7 uur en een kwartier van Mimizan Plage naar Saint Julien en  Born. Het was op papier een kleine 25 km, het werden er 38,3. Waarom vraag je je af !!. Sinds een paar dagen rijden en plannen we op coördinaten van de hemel (satelliet dus). Bij aankomst bij Gaël in een prachtig dorp,  blijken we hemelsbreed 800 meter verder te zitten. Lastig en vervelend en het kostte aan het einde van de dag bijna 2 uur. Jammer, als paard en ruiter ben je blij er te zijn en dan blijkt dat het niet goed is !!!! GvD en waar is mijn revolver. Gps, Volvo stratenplanner, TomTom allemaal, bleek achteraf, kijken ze anders naar de satelliet, die dus ons routebeeld een beetje gaat zitten bepalen. Wat een ……..ding en hoe is het met mijn onafhankelijkheid, SHIT ??? Ik laat me leiden of is het lijden ???? Een briefje met plaatsnamen en het adres en gewoon vragen levert meer contact, spanning en de juiste bestemming op. Ik moest ineens aan de wasmachine denken, Dat kreng doet er 2 uur over om een paar onderbroeken te wassen. Ik hou dat ding per dag onder de douche aan, schrob een beetje extra met wat zeep, uitwringen en daarna aan de centrifugewaslijn hangen en de dag erna weer aan !!!!

 

Van Saint Julien en Born naar Messanges

Wat een heerlijke dag. Frank en ik rosten van het platte land in Les Landes bij de aspergeboeren naar een miniboerderijcamping. Vroeg in de ochtend namen we afscheid van de vrolijke en lieve Gaël en haar dochter. We stonden met onze spullen in alle vrijheid op een mooi weitje tussen de aspergevelden. Uiteraard kochten Hans en Tonnie een kilo van die witte stengels die ik dan ’s avonds mag klaarmaken. Gaan we doen.

Eerst liepen we door een paar gezellige dorpjes waar, hoe raar het ook klinkt, mensen op  straat waren. Aansluitend kwamen we in een prachtig natuurgebied terecht met links en rechts van ons pad moeras, moeras en nog eens moeras. J&K waren goed op dreef, steeds weer wilden ze in draf, bergje op, stapvoets naar beneden en dan weer in draf. We vestigden voor deze route een nieuw record. We reden in 6 uur en 1 kwartier ruim 42 km dus een gemiddelde van 7 km per uur. Trots als pauwen kwamen we mooi op tijd binnen. Hans en Tonnie hadden de Roflex Paddock helemaal klaar en opgezet. De paardjes wilden maar wat graag hun nieuwe hotelkamer in. Hooi kregen we in voldoende mate mee van Gaël. Camping al la Ferme “Chez Lazou” is mijn verblijfplaats voor de komende drie dagen. De desperado’s vertrekken vrijdagochtend en het team voor de 5^de etappe komt zondagmiddag aan. Ik klaagde er al over, wat zal ik alleen zijn. Maar ik krijg zaterdag de hele dag bezoek van Jan&Ank, onze buren uit de tijd dat we een paar jaar in Venlo op de Ariënswei woonden. Leuk en gezellig. We gaan ervan  genieten. Vrijdag ben ik de hele dag on route voor het vinden van een nieuwe locatie voor maandagavond in….SPANJE

 

 

Yes Spain, here we come

Dit weekend gaan we de grens over. Jan&Karel gaan met de paardenwagen de Pyreneeën over. Ik ga de paarden het niet aan doen om over toppen en door dalen te gaan. Veel te inspannend en ze moeten nog honderden kilometers mee. Jan heeft al stiekem gevraagd of ie op de voorbank naast mij mag zitten, maar met al dat hooi bij de vooruit lijkt me dat niet verstand, gewoon achterin met de riemen om Jantje !!!

Frankrijk, bedankt en au revoir

Bij de beschrijvingen van de etappes heb ik het steeds gehad over hebbelijkheden en onhebbelijkheden. Maar zo aan het einde, na 4 volle weken rondtrekken in dit mooie land, is de slotsom positief. De mensen zijn heel aardig en gastvrij, maar houden ook van afstand. Dus echte leuke contacten heb ik er niet aan overgehouden. Kan ook aan mij liggen. Het land is echt prachtig om op je paard doorheen te sjouwen, maar het is erg jammer dat je regelmatig wordt opgehouden door de afrasteringen en je vaak langs de straat moet lopen. De verkeersdeelnemers zijn voor ruiter en paard trouwens helemaal te gek. Altijd stoppen, langzaam passeren en veel rekening houden met een paard dat rare sprongen kan maken. Frankrijk en de Fransen heel hartelijke dank. Ik kom snel weer een keertje terug om met MaJet bij jullie een vakantie door te brengen.

Desperado’s van SE Stables weg uit Franse Wilde Westen

Stalone, Melonie en Hes Mc Carthy vertrokken afgelopen vrijdag in alle vroegte terug naar Nederland. Tzal wat worden als ze eenmaal weer terug zijn. Het waren twee zware weken. Laat naar bed, veel whisky, lange ritten overdag, pittig eten en vroeg weer op. Gokken bij het leven, iedere avond Jokeren en het grootste pokerface had ook de grootste bek iedere avond.

Wat zullen ze het missen. Maar ook waar gaan ze mee aan de slag. Voor Has Mc Carthy wordt het natuurlijk najagen van een nieuw hartie voor Mc Carthy. Frenkie Stalone zal het moeten doen met een Stal alone en voor Tonie Melonie wordt het ook I am lonely. Och mannen het was een ware leuke en gezellige week. Er waren een paar ongemakken zoals er het er bij de een in de rug en de ander in de knie geschoten was, maar dat mag geen naam hebben. Op de laatste dag hebben de mannen alles wat hen dierbaar was in deze week achter gelaten of weggeflikkerd. Ik zal jullie missen. Het was een geweldige week met mooie tochten en prachtige avonden. Contacten met de plaatselijke bevolking waren er nauwelijks, maar we hadden elkaar en daar de handen vol aan.

 

Insecten en paarden, water en vuur

In het voorjaar komen de insecten bij enige warmte uit hun winterslaapjes. De paarden balen daar als konijnen van, vreselijk !! Allemaal, vliegen, dazen, muggen en ander rondvliegend, scherp steek en zuigspul. Maar goed in de eerste week hadden we er geen last van en de paarden dus ook niet. In de tweede week werden hun fysieke afweermechanismen langzaam maar zeker actief. Met de benen slaan en stampen, het hoofd heftig op en neer schudden, de manen heen en weer bewegen en vooral die geweldige staart als vliegenmepper gebruiken.

De twee etappe werd het weer beter. De zon kwam door en de temperatuur steeg met de dag. Tegen het einde van de week ging MaJet Jan en Karel hun Muesli brengen. Komt ze terug zegt ze : “Nou hartstikke leuk, na een paar dagen begint Jan mij heel goed te kennen en me lief te vinden. Als hij me ziet begint ie te kwispelen !!!”. Nou laat ik daar maar niet op reageren en ik dacht bij mezelf : “Als ik de tuin in loop naar de vijver, beginnen alle goudvissen te kwispelen ook al ben ik er maanden niet geweest”

Geniet van de YouTube filmpjes!