Het einde van de vierde etappe bracht voor een alleenstaande man veel werk met zich mee. Op de boerderijcamping bij Christian en ik schaam me er wel voor maar ik ben haar naam vergeten, zijn vrouw was het goed toeven. Alle voorzieningen waren er. Gelukkig kreeg ik nog bezoek en waren de 2 weken met Hans, Tonnie en Frank hartstikke leuk geweest. Jan&Karel hadden goed door dat er nu een stelletje rustdagen aankwamen die ze overigens heel goed gebruikt hebben.
Vrijdag zoekdag
Als de mannen op vrijdag in alle vroegte vertrokken zijn. Stap ik in de paardenwagen en ga op weg naar Spanje, de volgende bestemming. Het is zaak weer een goede locatie te vinden en de sferen in Spanje ff te proeven. Na een flinke poos gereden te hebben kom ik in Eskibel aan bij de familie Cano. Vader Diego en dochter Laura runnen de business. Al snel wordt duidelijk dat we op deze fijne plaats met fijne mensen mogen komen voor onze eerste overnachting met het nieuwe team in Spanje.
Voldaan keer ik terug naar Frankrijk en mijn paardjes. De vrouw des huizes heeft ze tussen de middag brokken als lunchmaaltijd voorgezet.
Jan en Karel gebruiken hun rustdagen goed
Het beste kan ik het met een serie foto’s laten zien, dus zie onder. Op vrijdagochtend vertrok het team van week 3 en 4. Twee dagen eerder dan gepland maar door het overlijden van de Hans zijn moeder werd anoniem besloten de etappeweek korter te laten duren. Gelukkig had dit team voor een super locatie gezorgd met alle voorzieningen dus wat wil je nog meer !! Karels ijzers moesten gewisseld worden, maar rondom Pasen ligt Frankrijk helemaal plat en wordt er helemaal niets maar dan ook niets gedaan. De familie heeft stad en land afgebeld tussen donderdagavond en zaterdagochtend om ergens een smid vandaan te halen. Hèhè, dat lukte op Paaszaterdagavond kwam Gêrome tevoorschijn. Hij heeft Jan&Karel rondom beslagen……..bedankt en heel fijn.
Op zaterdag hadden we een hele mooie voorjaarsdag. De zon scheen alsof ie iets goed had te maken. Jan en Karel stonden in hun weitje, omgeven door de Roflex Mobiele Paddock zich in de zon op te warmen. Tegen de middag was het languit liggen geblazen, de paarden genoten zichtbaar van plaats en temperatuur.
Bezoek, Jan en Ank
Heel leuk als de mensen waar je een tijdje naast hebt gewoond rondom de geboorte van onze laatste drie kinderen op bezoek komen. Jan&Ank zijn in de omgeving voor een week vakantie in dit deel van Frankrijk. Via mobiel en sms hebben we contact en komen ze vrijdagmiddag aan. Ik ben dan op zoek naar een nieuwe locatie in Spanje. Zij vermaken zich en gaan een rondje fietsen door de omgeving. Ik ben rond de klok van zevenen weer terug en de ontvangst/ontmoeting was hartelijk en warm. Samen uit eten en er een fijne avond van maken is goed gelukt. Zaterdag hebben Jan&Ank geholpen met het verplaatsen van de Mobiele Paddock en het ruimen van de mest. Tegen de avond zijn ze weer vertrokken, op weg naar Angoulême.
De vijfde etappe van start met het team van de week
Ik schat in dat het weer een leuke week wordt. Amazone Henriette, rijdt nu twee jaar wekelijks op Jan en verheugd zich er erg op een hele week buitenritten te maken. We gaan het rustig aan doen. Jan, Marcel en Leo vonden het prima en uitdagend een hele week als kwartiermaker actief te zijn. Na de eerste dag mag gezegd worden dat het geen kwartiermakers zijn, maar tienminutenmakers. Ze zijn zo snel dat het bijna niet te volgen is. Don Leo, Don Juan en Senior Marcello en Amajetta zullen er een mooie week van maken. Vol enthousiasme sprongen ze uit de auto. Fik stond met paardenwagen en caravan bij de afrit op ze te wachten. Twas een mooie ontmoeting en ik heel blij weer mensen om me heen te hebben. We gaan ervoor. Deze week lopen we van Vitoria Gasteiz naar de omgeving Burgos. Palencia gaan we zeker niet halen, we zien het wel.
Spanje, het weer, de mensen; eerste indrukken
De eerste week hebben we mooie contacten gelegd en zijn op alle plekken hartelijk ontvangen. Voor eten en drank moesten we wel zorg dragen en bijna overal moesten we voor de overnachting van de paarden betalen. Het is dan maar zo !! Op straat is er ook veelvuldig contact met de mensen. Ze vinden het prachtig dat er twee van die buitenlanders met bonte paarden rondlopen. De rijomgevingen zijn tot nu toe heel fijn om in te rijden. De natuur is een stuk achter in vergelijking met Frankrijk. Komt waarschijnlijk omdat we hier toch op hoogte zitten in de uitlopers van de Pyreneeën. Afgelopen week zaten we afwisselend tussen de 400 en 900 meter. Voor de ritten ook leuk, je gaat op en af. Het weer is erg afwisselend. Regen, onweer, warm en heel fris komen allemaal voor, maar het mag de pret niet drukken. Een stevig, door Tonie Melonie gewaxte lange jas, regenbroek, petje voor het slechte weer en dikke trui trotseren nat en kou en als het warmer wordt een lekker dun shirtje.
Van Vitoria Gasteiz naar La Puebla de Arganzon
Eerst goed afscheid nemen van de familie Cano, vader Diego, dochter Laura en haar vriend René. We hebben het goed gehad, een stel gadgets achter gelaten en op een mooie manier afscheid genomen. De journalist van de plaatselijke krant had er voor gezorgd dat bij het vertrek er een artikel in de krant stond. Samen met pa en dochter zochten we een nieuwe locatie uit en maakten de route. De familie was zeer behulpzaam en het vastzitten van de paardenwagen in de modderdrap was geen probleem, de tractor er achter en slepen maar. Goed hé, ook hier denken ze mee. Bij het afscheid waren nog een paar familieleden aanwezig en we konden zwaaien….doei doei.
Wat een rit…. Prachtig, avontuurlijk, uitdagend en gezellig met Jetje, Michël en Manolo. Op You tube staan een paar filmpjes om, wat mij betreft van te genieten !!. Hoog, laag van 493m naar 854m, volgens de info van mijn GPS/Garmin. Het is altijd weer leuk om met rijders uit het land waar we te gast zijn dagritten te maken. Ook hier weer. Michël zijn paard was prachtig om te zien, maar ook wel rusteloos en erg voorwaarts gericht. Hij reed de hele dag voor me en eerst Karel en daarna ik werden er een ‘peu nerveux’ van. We reden in 4 uur tijd 22,6 km. Twas een mooie dag en voor een eerste dag van een nieuwe etappe was de afstand ook weer prima. Morgen paar kilometer meer.
Jet-set van Union Voetbal doet ook in Spaanse appartementencomplexen
Ze kwamen aan Don Leo, Don Juan en Senior Marcello en keken een beetje meewarig naar de caravan. “We hebben wel een goede nachtrust nodig en vrezen dat in de caravan met 5 grote mensen echt niet te kunnen krijgen. Dus gaan maar eens op zoek naar een onderkomen voor ieder van ons”……..kortom iedere avond maakten de heren hun eigen appartementencomplex klaar, op locaties waar je alleen maar van kunt dromen. Gezien het feit dat sommigen steeds opnieuw nadrukkelijk moeten laten horen dat ze slapen, moesten de wand wel geluiddicht of arm zijn. Een zo kwam het dat er drie mooie appartementen per nacht werden opgebouwd, lekker dicht bij elkaar, op locaties waar de regen geen vat op had. Voor de rest zie de foto’s en maak je mind op. Amajet en ik vonden het prima. Wij lagen lekker in de caravan waar regen en wind geen vat op had. Van ronkende motoren ook geen last en de caravan bewoog ’s nachts niet of nauwelijks. Goede keuze voor alle betrokkenen.
Van La Puebla de Arganzon naar Miranda de Ebro
Henriette en ik maakten met Jan&Karel een fijne dag door. Op de paden die we bereden in 6,5 uur legden we bijna 35 km af. Maar de trip begon met het afscheid nemen van Roberto. De omgeving waarin we mochten rijden was verbluffend mooi en de paadjes erg spannend. Garmin-GPS is een hele fijne uitvinding waar we veel plezier aan beleven. De kaart van Spanje is zeer gedetailleerd waardoor de kleinste paadjes en weggetjes te vinden zijn. Op deze dag rijden we nagenoeg de hele tijd door weilanden, bospaadjes, rotspaden en landweggetjes. Henriette doet het prima. Tis een lange tocht maar zij houdt zich goed. Aan het einde van de rit komen we aan in Miranda de Ebro. Middelgrote stad met veel hoogbouw en druk verkeer. We besluiten de stad naast J&K te doorkruisen. Onderweg veel bekijks. Voorbijgangers kunnen het niet laten om ons op de foto te zetten, auto’s stoppen en blijven ons nakijken, ramen gaan open en hele families hangen naar buiten, duimen gaan omhoog en mensen groeten en zwaaien. Hartstikke leuk om mee te maken. En Jan en Karel, die blijven er rustig onder en trekken zich er niets van aan. Alleen Jan blijft bij de rood, geel en groen gekleurde fiets- wandelpaden en zebra’s stilstaan alsof die zich afvraagt waar al die kleuren goed voor zijn.
Een week op Karel
Nooit eerder maakte ik op Karel zoveel kilometers als in deze week. Henriette is de enige die wekelijks op Jan mag rijden, de rest van de week rij ik er normaliter op. Omdat zij twee jaar lang leste op Jan, was de afspraak dat ze ook deze week voor Jantje zou zorgen. Voor het eerst geen Jan voor mij dus na 27 rijweken, na Istanbul en een deel van dit project, op Karel aan de slag. Ik moet eerlijk zijn Karel is een prachtig dier om mee rond te rijden. Tis anders dan met Jan, maar zeker ook prettig. Kareltje is een vrolijkerd en stapt lekker door. Draf en galop gaat zijn achterwerk wel een stuk verder omhoog, maar hier eenmaal aan gewend dan is dat ook prima. Jan is wat vlakker, maar, zeker in stap, trager. Nou goed bevallen dus. Ik heb nog niet met Karel kunnen overleggen wat hij ervan vond.
Mirando de Ebro-Cubo de Bureba; Kareltjes dip
Wij in de vroege ochtend op pad. Henriette en ik. We hadden er zin in, Jan trouwens ook. Karel bleef hangen. Wat nou, zit er iets niet goed, is ie ziek of moe, waait het te hard. We komen er niet achter. Karel loopt altijd voorop en Jan moet steeds bij tanken. We stoppen en controleren alles: zadel, peesbeschermers, hoofdstel en de rest. Het zit er prima op. Lusteloosheid maakt zich meester van Karel, lijkt het. Deze dag wordt een zware dag, met behoorlijk wat kilometers en veel berg op en af. We besluiten nog even door te lopen. Karel heeft steeds de neiging in een klein drafje te gaan. We laten hem van tijd tot tijd zijn gang gaan. Lekker voelt het niet aan. Ik bel met Elly van stal en Sarah onze dierenarts. Zelf concludeerde ik dat de hoeveelheid voeding omhoog zou moeten. Na een echt zware dag waarbij we veel langs de Spaanse N1 zijn gewandeld komen we aan. Deze dag goed voor 36,8 km in 7 uur. Zwaar weer met regen, hagel en veel wind. De voeding had ik al een beetje verhoogd. Thuis aangekomen even de temperatuur opnemen en bezien of er verhoging is. Allemaal niet. Ik besluit de maaltijden van beide paarden naar 1,5 kilo per keer te verhogen.
De dag zelf was enerverend, spannend en indrukwekkend. In Cubo werden we heel hartelijk ontvangen. Mooie familie. In hun privéhuis mochten we overal gebruik van maken. Heerlijke douche, fijn toilet, lekker warm enz. Puski en Julene.
Cubo de Bureba-Villacienze/Burgos
Karel baart mij zorgen. In de ochtenduren is een niet in zijn normale doen. We poetsen, tempen en voeden hem goed. Maar wonder boven wonder halverwege de rit die we maken, begint Karel zijn normale gedrag te vertonen. Ik ben opgelucht. Nu twee rustdagen lekker op een manege waar alle voorzieningen aanwezig zijn. Henriette en ik maken een fijne dagtocht. We lopen de hele dag over veldwegen en zien alle graansoorten die hier verbouwd worden langzaam maar zeker opkomen. Prachtige groene vlaktes. We rijden 16,4 km in een kleine 3 uur tijd. Voldoen komen we op de plaats van bestemming aan. Alles wordt daar al klaargemaakt voor vertrek morgen door het team van week etappe 5. Jan, Leo, Marcel en Henriëtte, hartstikke bedankt. We hadden samen een lekker weekje.
en weer een aantal YouTube filmpjes:
5 reacties op De vijfde etappe, we rijden richting Palencia
Leuk hoor pap! Vooral prachtige fotos! Was het Gesellschaft met de grote groep afgelopen week? Liefs xx
Mooie verslagen, Noudje. We genieten van het hoge vermakelijkheidsgehalte. En wat gaat het weer ‘gesmeerd’.
Je bent er al weer bijna …
Geniet ervan !!
Bart & Ansje
Bob, wat dacht je…was een mooie week en 1 groot feest !!!
Prachtige verhalen!
Fijn dat het met Karel weer goed gaat, want jullie moeten nog een klein stukkie..!
Geniet van deze geweldige “bedevaartstocht” met al z’n ups en downs!
Veel liefs, Louise
Hee Noudje. Het ziet er weer prima uit daar met Jan en Karel en de op eenvolgende teams. Mooie tocht jongen, prachtig landschap, geniet er nog even goed van! Max