Op weg naar Sevilla

2014

Afgelopen week hebben we behoorlijk wat problemen met internet gehad. Daarom is het bericht verlaat. Hans de Leeuw heeft echt zijn best gedaan deze week alles op rij te krijgen en gelukkig hier zijn we weer. Ik hoop dat dit niet al te vaak gaat voorkomen. Hans is er nu trouwens ook bij en….het is reuze gezellig.

De eerste etappe was een mooi succes. Een hele week met Josée, Fons en Hans als kwartiermakers mag als gezellig, coöperatief en constructief gezien worden. Als je met Renée Hermsen als amazone een hele week door het Franse land mag rijden en de Loire kunt aanschouwen dan mag je jezelf een bofkont eerste klas noemen. Ik zei het al dit was een fijn en compleet team van de week.  De laatste avond kookte Fons, succesvol en heerlijk. Lekkere gekookte aardappelen, een mooie witlofsalade en voor de dames een moot zalm en de heren deden zich te goed aan een lekker gebakken stukje vlees. Fons is ook een superkok.

Laatste avondmaal met Josée, Reneée, Fons en Hans

Wisseling van de wacht

Rond de klok van tienen ging team eerste week op weg naar Nederland. Stille uurtjes braken aan en voor even moest ik het alleen zien te klaren. Op zich geen probleem en gelukkig was ook Philippe de hele dag in de buurt. Geweldige vent met gevoel voor humor, harde werker en als tweede taal Engels, weliswaar met een zwaar Frans accent maar allée dat mag geen naam hebben. We dronken samen koffie en gingen beiden aan de slag.

De paardjes hadden we een nieuw stukje wei gegeven langs de rivier, waar ze uit konden drinken. Rond enen dacht ik een dutje te kunnen gaan doen. Net toen ik al een heel stuk verder dan Frankrijk was gedroomd, werd ik uit mijn slaap gehaald: “Noet, Noet, your orses, your orses are in the river”.

Philippe maakt er brandhout van

Jan en Karel op sjanstocht

Mijn bril zoeken, schoenen aan,  pet op en naar buiten. Zie ik daar Karel met zijn jas aan midden in de rivier staan !!!!!!!! Jan stond op het punt ook een eindje te gaan zwemmen. Ik roepen “Jan hier, kom hier, je vergeet je snorkel”,  maar niets mocht meer baten. Vastbesloten sprong ook Jan in het water. Beiden stonden ze ergens een flink stuk van de kant, ik kon er niet bij. Al snel zagen Pihilippe en ik wat de oorzaak van deze duik moest zijn geweest. Aan de overkant stonden twee merries. Een gemiddelde grootte en een kleine Sjitlander. Jan en Karel waren vastbesloten, ze zouden en moesten naar de overkant en de grote overstek begon. Het werd steeds dieper en tot hun nek waadden zij door het water. Karel voorop, Jan er achteraan. Eindelijk bereiken ze in deze snelstromende rivier de overkant. Jan snelt naar voren en landt als eerste in de blubber tot kniehoogte, waarin een zware tocht wachtte. Je ziet Jan omkijken en tegen Karel zeggen, “Pak jij dat kleintje maar “. Ondertussen was team twee gearriveerd die niet zo goed wisten wat te denken. Een openstaande caravan en paardenwagen, Noet weg, Jan&Karel pleiten geen geluid, niets waarneembaars van wat voor bekenden zijn. Rondsnuffelend zagen ze ons aan de andere kant van de rivier staan, waar Philippe en ik inmiddels waren aangekomen, met de paarden aan een touw. Het zou nog een hele toer worden om beide vrijers weer terug op locatie te krijgen. Met vereende kracht en een zware inzet van de nieuwe teamleden slaagden we erin de heren weer op plek te krijgen. Een mooi welkom voor team 2.

Waar zullen we aan land gaan?

Weg met dat voer, heb je iets tegen SOA’s

Jantje daar zijn ze , kom op erop af

Karel doe jij die kleine maar

Team van de week

Rond de klok van 14.00 uur kwamen MaJet, Ron en Carla van Brandenburg aan als team van de week. Een soort familie reünie of retraite week of gewoon lekker met de Brandjes onder elkaar een week op pad met de koude kant. Het was een geweldig team. Ron en Carla regelden de hele week alles wat er van hen verwacht werd en nog veel meer. Aan MaJet had ik weer een knappe amazone aan mijn zijde, die een mooie prestatie leverde. Het valt ook niet mee om iedere dag opnieuw weer uren op je paard te zitten. Een grote rol speelde ook de ondergrond waar de paarden overheen moesten. Ik heb het idee dat heel Frankrijk onder water staat en de gedachte kwam zelfs bij me op dat de Maas wel erg ver buiten haar oevers was getreden. De maanden januari, februari en maart heeft het bijna continu geregend, er is dus veel wateroverlast en dat hebben we met onze tochten tot nu toe ook moeten ervaren. Wat een klus voor J&K en de stuurmanskunst van de berijder vraagt veel deskundigheid. Maar gelukkig is het allemaal goed gegaan.

Team van de week vlnr. Carla, Ron en MaJet van Brandenburg

Philippes jachtschotel

De dag kwam langzaam maar zeker aan haar einde. Team 1 naar huis, team 2 welkom in Loches, de paarden op avontuur en tot slot een geweldige maaltijd van onze Philippe. Hij had een prachtige stoofschotel met wilde eend klaar gemaakt, waar wij van hebben genoten en een fijn welkom en afscheid konden vieren. Plaatselijk wijntje van goede kwaliteit erbij en dan maar Ju !!  In de ochtend vertrokken we rond negenen. Philippe kon er helaas niet bij zijn, werken dus….

Philippes locatie, top hé

Afscheid bij Philippe die er jammer genoeg niet bij kon zijn.

Jan’s enkel geblesseerd, Karels ijzers lekker krom

Tijdens een van de dagen waarop we weer eens flink door de modder moesten banjeren kwamen we het bos uit en Karels ijzers achter stonden krom.  De smid was al gewaarschuwd en heeft Karels ijzers weer rechtgezet  en er weer onder geplaatst. Kosten : “Non, non monsieur, graduit et bon voyage !!”.

Bij Jan zag een verstapping in een sloot er beroerder uit. Zijn linker achterhoef was tussen hoef en been ontveld over een breedte van 6 cm en 5 cm omhoog. De dierenarts werd gebeld en arriveerde vrij snel. Het vel werd weggesneden en het been verbonden nadat het goed ingesmeerd was met zalf. De volgende dag ducktape er omheen en lopen maar. ’s Avonds na de tocht was de wond mooi droog. We hebben het zo gelaten en er nog wat ontsmettingsspul op gespoten. Jantje staat er weer goed bij!

Jan’s gehavende voet

Jan’s verbonden voet, hij bleef er rustig onder

Karels ijzers werden vakkundig verwijderd

Franse jachtgewoontes

Het enige land in Europa waar nog gejaagd mag worden met grote groepen honden, is Frankrijk. Geen geweren of zoiets om het wild af te schieten, maar 40 á 50 honden die door ruiters op paarden worden gecomandeerd om het wild op te jagen en vervolgens aan te vallen. Het gesneuvelde wild wordt terplekke in stukken gesneden en het karkas aan de honden opgevoerd. Geweien en pootjes worden uitgekookt en als souvenir opgehangen. Een barbaarse methode. We zijn bij een van de kennels wezen kijken. De honden zien er best aardig uit. De restanten van de reeën, zwijnen, herten, hazen enz. liggen voor verwerking klaar. Overigens de patés zijn verrukkelijk, maar ik heb ze toch met enige tegenzin beperkt gegeten. De gedachte aan afmaken bleef door mijn hoofd spoken.

Roedel bloeddorstige jachthonden

Trofeeën

Hertenkoppen worden uitgekookt

Brand in de caravan en de paashaas op bezoek

Daar kwamen we na een vermoeiende dag bij de caravan aan. Ron en Carla hadden een mooie plek gevonden waar de paardjes een stal en een weide hadden. Net geïnstalleerd valt de elektra helemaal uit. Binnenshuis kijken, maar Paul de gastheer gaf aan dat het zeker niet aan binnen kon liggen. Dus wij de caravan en alle aansluitingen controleren. Niks te vinden. Dan maar eens een flinke klap op de meterkast, de zekeringen geven. Warempel er komt licht, tis alleen fel blauwgekleurd en het komt niet uit de lampen maar uit de meterkast, een brandluchtje maakt zich meester van mijn neus. Waaauuh das niet lekker. Gelukkig hadden we een paar oplaadbare lampen bij ons dus voor deze nacht geen probleem.

De volgende dag kijken we, Ron en Carla verder en zij rijden langs een paar caravanspecialisten. Helaas geen spullen op voorraad, dan maar naar de volgende overnachtingsplek. Daar aangekomen blijkt de gastheer, Boule , een gepensioneerd elektricien te zijn. Hij kijkt, en gaat aan het herstellen. Samen naar een winkel en de benodigde te vernieuwen stoppen, transformatoren etc.  worden gekocht. Bij het naar buitengaan valt Ron’s oog op een hele verzameling chocolade vissen. Navraag leerde dat de Fransen met Pasen geen choco hazen en kuikentjes snoepen, maar chocolade vissen in alle soorten en maten. Ron bracht voor mij zo’n heerlijke vis mee, een Giebel wel te verstaan. Boule installeerde het elektraspul en ’s avonds bij echt licht smulden we de Giebel op !!!!

Brand in de stoppenkast

Mijn paaskonijn van Ron, een elektrische chocolade vis

De routes in Frankrijk

Als de Fransen een stuk of stukje land in eigendom hebben/krijgen dan is het eerste wat ze doen is, naar de dichtstbijzijnde ijzerwaren- en gereedschappen handel gaan om afrastering te kopen. Alles, maar dan ook alles wordt afgezet met omheiningen, elektrische bedradingen, houten hekken, gaas, groene wallen, gestapeld hout enz enz, om gek van te worden. Overal staan ook bordjes Proprieté Privé, Chasse Domaine Défense, enz. Echt lekker vrij rijden en zomaar op je GPS afgaan is risicovol en kan tot uren vertraging leiden. Dus we houden ons bijna iedere dag netjes aan wat wel en niet mag. De enorme akkers doorkruisen we via de karrensporen die er altijd zijn en zo kunnen we short cuts maken onderweg, die overigens kut lang kunnen duren in sommige gevallen.

Hé GPS, zitten we op de goede weg?

Lopen langs de weg

Af en toe een zandpad

Wel lekker smullen tussen de middag

Soms over het karrenspoor dwars door de akkers

Van Loches naar Cussay

In 6 uur en een kwartier reden we 30,6 km naar de volgende bestemming. Rodolgho en Mayte ontvingen ons hartelijk. Ze runden een centrum voor moeilijk opvoedbare jeugd, de werknemers kwamen meest ook uit een regeling van de Securité Social of misschien ook wel herplaatsing en TBS, we kwamen er niet helemaal achter. Er werd veel met paarden gewerkt en wij waren dus echt wel op ons plaats. De hulpen hebben we op onze paarden een rondje laten rijden op de binnenplaats en de gastheer Rodolpho was daarvan helemaal onder de indruk. We hebben ook hier weer de hartelijkheid van de Fransen mogen ontmoeten.

Wat een heerlijk paard!

De baas, Rodolpho, met zijn cliënten

Rodolpho zelf actief bij de bouw voor het project

Van Cussay naar Oyré

Een fijne dagtocht die eindigde bij de familie Memheld. Zij waren verbaasd dat we de 35,7 km in net iets meer dan 7 uur hadden afgelegd. Onderweg reden we door Descartes. Renéetje D, de filosoof die voor giga omwentelingen in het Franse politieke systeem zorgde wordt vereerd en bewierookt. Straten, pleinen, gebouwen en overal  plakkaten van René Descartes kom je er tegen. Mooie trots dus. Bij aankomst werd ook hier natuurlijk naar onze achterwerken geïnformeerd, maar er was weinig interesse om er naar te kijken, dus hebben we de broeken maar aangehouden.  De familie bestond naast Manuela en vader Paul uit 5 dochters. Twee van hen wilden de volgende dag graag meerijden naar de volgende locatie waar hun oudste zus Jessica in de stallen als vrijwilligster actief is. De avond brachten we door bij de familie aan tafel met hele mooie patés, uiteraard van wild. De smaak was prachtig, maar ik moest wel steeds aan die vreemde manier van jagen en het dierenleed denken, dus kleine hapjes en niet teveel.

René Descartes kruiste onze weg vandaag

Bij het afscheid met …..

Wildzwijn paté uit eigen keuken

Met vader Paul aan het hoofd van de tafel

3 van de 5 en wat lijken ze op elkaar

Met 2 gastrijders van Oyré naar La Chapelle Mouilière

Moeder Manuela, vond het een goed idee wanner er twee meiden met ons meereden. Zelf fokt ze Arabiertjes en de meiden kregen ieder zo’n leuke Arabier mee. Deze dag was goed voor 41,3 km en we reden het in 7,5 uur…….dat was lekker doorstappen. Met de meisjes Viviane en DanaF konden we het goed vinden. De dochters zijn meertalig opgevoed en spraken allen Frans, Duits en Engels. Franse vader, Duitse moeder en Engels van school en stages. In Chapelle werden we bij aankomst hartelijk welkom geheten door Boule, een fantastische man en paardenvriend die vele palmares binnen sleepte in de paardensport. Bij aankomst waren de meiden trouwens aardig op, wat ook wel voor ons gold, ’t was een flinke afstand in overigens lekker weer. Moeder Manuela haalde de meisjes op en de Arabiertjes gingen in de trailer mee terug naar Oyré.

Met de meiden on route

MaJet, Noud, Viviane en DanaF

Rustdag bij Boule

Iedereen was er aan toe. Ron&Carla, Jan&Karel, de caravan&paardenwagen en MaJet&Noud. Een dagje bijkomen en hier en daar wat herstel plegen, kwam goed uit. Karels ijzers werden gerepareerd,  de elektra in de caravan werd door Boule op orde gebracht, de paardenwagen werd helemaal schoongemaakt, aan het paardentuig werd onderhoud gepleegd, de achterwerken werden ingesmeerd en losgekneed, de kwartiermakers konden ff uitpuffen en de paarden stonden lekker in de wei. Wat wil je nog meer. Tja onverwachts bezoek…….??

Boule in gesprek met de kennelbaas

Bij het afscheid met Boule

Joris Kaanen komt ff langs

Rond de klok van 7en gaat mijn mobiel: “Ja hallo, hallo, Noud ben je daar”, “Jaaa ik ben er”, Hallo, Noud hoor je me”,  “Ja ik wel, wie heb ik daar te pakken ??”,  “Hier Joris, ik zit bij Tours voor business en ben in de buurt, zal ik langskomen”, “Oh Joris, wat leuk, gezellig en je bent uiteraard van harte welkom, dit is het adres”, “Oké, dan ben ik binnen een uur bij je !!”.

Wat een verrassing, Joris Kaanen, komt eraan. Inderdaad binnen een uur verschijnt hij met z’n Peugeot op het erf. Een fijne ontmoeting. Joris is erg geïnteresseerd in het verhaal tot nu toe en de gesteldheid van de paarden. Ik geef aan dat dat natuurlijk een overbodige vraag is met dat activerende paardenvoer van Havens dat ze iedere dag te eten krijgen. Joris geeft nog aan waar we de volgende lading voer kunnen ophalen, bij Bordeaux. Tegen tienen gaat Joris weer op pad. Hartstikke mooi om weer met hem gesproken te hebben.

Joris in het midden, gastvrouw Marinette en man, Boule, rechts in gesprek met MaJet en Carla

La Chapelle Mouilière uitgerust en dan naar Nieuil L´Espoir

Een mooie dag met veel bos en blubber. Totaal voor deze dag liepen Jan&Karel  37,6 km en ze deden er ruim 7 uur over. Alweer een knappe prestatie van onze beide vrienden. Op deze dag zou Jan een flinke wond aan zijn rechterachterbeen oplopen, (zie boven) We werden ontvangen door Marie Dolle, alweer zo’n geweldig mens. Ze had voor ons hele pagina’s uitgedraaid aan mogelijke overnachtigings plaatsen aan de kust, Les Landes, daar kunnen de volgende kwartiermakers hun voordeel mee doen.

Marie en ik hadden een levendige communicatie met elkaar

Terwijl de kwartiermakers zich te goed deden aan borrlenootjes

Bij het afscheid

Nog ff lekker zoenen op z’n Frans

De laatste rijdag van de tweede etappe. We rijden van L’Espoir naar Anché

Tja aan alles schijnt een einde te komen, ook aan deze week. Het was hartstikke fijn om MaJet in de directe nabijheid te hebben en zeer genoeglijk met Carla en Ron een week op te trekken. We hebben ’s ochtends in alle vroegte afscheid genomen van onze Marie, die heeft aangegeven in Les Landes zeker langs te komen en ze zal Ron daarvoor bellen. Bij hem was ze met geen stok weg te slaan, dus hebben we maar niet verteld, dat Ron zondag alweer naar huis gaat en ze in Les Landes wel drie kerels zal tegenkomen bij een eventueel bezoek. We reden in 6 uur en 3 kwartier naar onze nieuwe bestemming die 34,3 km verderop ligt. Vandaag komen we in een heel groot bos terecht waar ik de borden propriété privé voor de afwisseling maar eens niet heb gezien. We wandelen naar binnen en komen in een onmetelijk groot bos terecht waar minstens de helft van onder water stond. Ploeteren en hard werken is het devies. Jan&Karel geven aan een brief naar de minister van verkeer en waterstaat te zullen sturen met een klacht. Na ruim 1,5 uur rijden komen we bij een hek (hier wel, bij het begin niet). We willen eruit en zijn genoodzaakt meer dan één uur langs dat verdomde hek te lopen totdat we eindelijk bij een wildrooster komen. Er overheen en dan aan de andere kant van het hek langs de weg terug lopen om weer op onze GPS route te komen.

Bij aankomst ontmoeten we Sophie op een heerlijke locatie, oude boerderij waarin allerlei paardenactiviteiten worden georganiseerd. Mooie gebouwen en aardige mensen, wat wil je nog meer. Op de laatste avond kookt Ron voor ons allen en eten we een varkenshaasje, gebakken aardappelen in de schil, sla en een mooie champignonsaus. Heerlijk !! superkok nummer 2 van ons reisje van Parijs naar Sevilla.

Vroeg in de ochtend vertrekken MaJet, Carla en Ron en ben ik vanaf een uur of negen helemaal alleen. Ik hoop dat de nieuwe groep er snel is. Een nieuwe week,  een nieuw team en nieuwe avonturen met Frenkie Stalone, Tonie Melonie en Has Mc. Carthy.

De Ëquestre de Villenon

J&K alweer kasteelheren

Jantjes stal met nieuwe naam, je zou kunnen zeggen Us Mien

Ook Tatiana, alias Karel staat er lekker bij

De kwartiermakers, wat een job

Fijn dat er kwartiermakers zijn. Ze zijn de hele dag in de weer met regel en mats werk. Nieuwe locatie zoeken, inkopen doen, stallen uitmesten, caravan onderhouden en bij vertrek en aankomst helpen met de paarden, tis heel wat. Maar ik begrijp dat ze er veel lol aan beleven en het plezant is steeds weer overal mensen te ontmoeten en nieuwe plekken te vinden. “Je komt op plekken, dorpen en gehuchten waar je anders nooit zou komen” stelt Carla.

Helpen bij opbouw paddock

Uitmesten van de stallen

Zoeken en begeleiden van de smid

Tot de volgende week………

Tot de volgende week