Op weg naar Sevilla

2014

Het was een hele overstap van de familie van Brandenburg naar de familie van Stal tot SE Stables. Tis weer iedere week anders. De teams zijn steeds leuk op elkaar en aan elkaar aangepast. De humor is er steeds maar wel elke keer anders. Net als de dagindeling van het opstaan tot het naar bed gaan.

Met de familie van Brandenburg is het een hele leuke week geweest en speciaal natuurlijk ook dat MaJet er een hele week bij was en we samen mooie dagtochten hebben gemaakt. Op zondag reden ze terug en ben ik aan het opruimen en schoonmaken begonnen, wat deze keer erg meeviel. Tegen de avond kwam de Stalgroep. Frenkie Stalone, Tonie Melonie en Has Mc Carthy. Drie mannen die elkaar wekelijks op stal zien, samen rijden en een biertje drinken. Zondagavond hakte er meteen stevig in, rond de klok van 01.30 u gingen we de zakken in en dommelden weg voordat de volgende avontuurlijke week begon. Op toerbeurt rijden op paard en in de paardenwagen, gaan de drie elkaar afwisselen.

MaJet nam nog even afscheid van Karel met een traantje

Helemaal alleen !!!

De zondag doorkomen na het opruimen en klaarmaken van de caravan voor de volgende groep was dus zo gebeurd. En dan…..duimen draaien, de paarden verzorgen en alleen zijn. De kasteelboerderij waar we stonden was totaal verlaten. De hele dag lag er voor de deur van de caravan een nieuwe vriend, Boesél. Prachtbeest, maar er mee lullen zat er niet echt in. Begon me een in zichzelf pratende oude man te voelen……maar gelukkig rond de klok van zessen kwam er een glimmende lichtblauwe Volvo het terrein op rijden. Gelukkig daar waren ze !! Frank, Tonnie en Hans. Samen een mooi week voor de boeg!

Team van de week vlnr. Hans, Frank en Tonnie

Zoevend kwamen ze het terrein van Sophie oprijden

Boesél !! vriend van de dag

Team van de week, de wonderboys uit Heumen

Het eten was zover klaar, de kachel aan, de biertjes koud. Onze cowboys hadden er na een rit van ruim 9 uur wel zin in. Dus aan de slag. Al snel maakten ze kennis met Sophie van de kasteelboerderij. Aparte dame die ook nog een leuk vriendin, Francisca,  bij zich had: “Hé Noud, gooi nog wat extra spaghetti in de pan dan kunnen ze mee eten”, was het advies van de net gearriveerden. En aldus geschiedde. We hebben lekker met z’n zesjes zitten eten en hebben aansluitend bij Sophie een borrel en koffie gedronken. Afwassen moesten we zelf. Rond de klok van half twee rolden we de caravan binnen waar alles nog ff georganiseerd moest worden. Vijf minuten later startte het concert en twee uur later stonden we met z’n viertjes achter de caravan om enig overtollig water te lozen. Zo zie je maar weer, waar je ook bent, overal kun je tekeer gaan. In de vroege ochtend zaten we voor een ontbijt bij Sophie in de keuken voor een stevige boterham met zwarte koffie !!! goed begin van de dag.

Frankies buurvrouw Francisca en onze Sophie

Frank denkt bij het ontbijt dat hij z’n lenzen aan het indoen is. rest van de dag wazig

Bij Sophie en Emiek

De middag hadden we een tijdje doorgebracht met Emiek, een Nederlandse leuke dame, getrouwd met een Fransman en al meer dan 30 jaar woonachtig in Frankrijk. Helemaal weg van Jan&Karel en steun en toeverlaat van Sophie. Sophie, ik zei het al, een hele aparte dame. Prachtige locatie waar ze woont en werkt. Door familieoverdracht, overgrootvader, grootvader, vader en nu Sophie op de kasteelboerderij. J&K voelden zich er erg goed thuis, kan ook niet anders met deze kasteelheren. Sophie bouwde hier haar eigen bedrijf op, met pony’s en paarden bedoeld om de omgevingskinderen van paarden te laten genieten. Jammer dat het ondernemersgevoel erbij ontbrak.  Dat zag ze zelf ook wel in en daarom zoeken naar een ondernemende slimme vent met geld om te investeren. Ze was er wel heel duidelijk in, maar helaas ik ken zo iemand niet !!!!! Of ze zijn slim, alleen en geen geld, of veel geld, niet al te slim en hebben al iemand of ze willen wel, hebben verder niet al te veel….jammer maar helaas Sophie, ik kan je met deze vraag niet echt helpen. Emiek, de Nederlandse dame, oorspronkelijk een Gruningse, was dus erg geïnteresseerd. Op de vertrek dag was ze er al vroeg bij en dat was prettig. Op de grond, met de kaart erbij hebben we de route uitgezet, ook weer aardig. We hebben lekker staan te kletsen over oa. de zin van het bestaan. Toen we met J&K op weg gingen heeft ze ons helemaal tot inde dorp uitgeleide gedaan. Hartstikke leuk.

Bij het afscheid

Ff goed met elkaar in contact op de vroege ochtend. Jan denkt ……zzzzzzzzzzzzz

Emiek wees ons de juiste richting

Maatje erbij, onze Sophie

De naaidoos van Patty

Tis toch wel heel aardig en goed dat Patty´s naaidoos voor het vertrek van Frank flink is opengegaan. Ze borduurde een prachtige achterkant op Frenkie’s cowboy shirt met een mooie tekst en voor z´n tere kontje maakte ze een prachtig zitkussen voor op het zadel. Jammer dat de armleuningen ontbraken maar het ziet er geweldig uit, zie zelf. Overigens is Frenks achterwerk aardig in vorm gebleven, begrepen wij tenminste !!

Hé Patty, ziet er geweldig uit

Frenkies reetkussentje, zonder armleuningen !!!!

Op pad in Frankrijk

Toch nog even in Frankrijks ziel kijken. De vorige verslagen had ik het over de Fransen. Ik ben en blijf toch een beetje ambivalent. We worden overal geweldig ontvangen en een plek vinden is nog geen enkele keer een probleem geweest. De ontvangst na een dagje rijden is redelijk leuk, daarna zakt het contact wat in. In de ochtend meestal een fijn afscheid. Maar oké we voelen ons er wel thuis en de ruimte die je krijgt is ook wel heel lekker !! Wat ik er precies mee moet weet ik nog niet, ik moet er echt nog over nadenken. Ik kom er nog op terug.

Van Anché naar Chauney

Na een uitvoerig afscheid en mooi verblijf bij Sophie, Francisca en Emiek gingen Frank en ik samen met Jan&Karel op pad. Een mooie tocht van zo’n 36,5 km, die we in 6,5 aflegden. De paden waren al een stuk droger dan de week ervoor, de akkers werden langzaam meer zeker groener en de zon brak lekker door. Genieten dus. Tegen de avond kwamen we aan bij Florianne’s moeder. Dat was het opgegeven adres, overigens weer bij de watertoren (zie verslag 1^ste etappe). Vandaaruit werden we begeleid door drietal auto’s naar de andere kant van het dorp zo’n 4 km verderop. Te gekke ervaring, alleen dikke drommen mensen langs de weg ontbraken helemaal, alleen blaffende honden achter hekken deden het begeleidingswerk. Dus daar heb ik maar naar gezwaaid.

Na een poosje kwamen we bij Florianna aan. Een alleen staande vrouw met drie kinderen, verzot op paarden en met een geheel en al open huis. Wat een gastvrijheid. In de vroege ochtend verliet ze haar woning en liet voor ons alle deuren open zodat toilet en douche er voor ons waren. Floor bedankt en lekkere koffie zo vroeg in de ochtend. Daarna gaan Tonnie en ik op pad naar….

Met vrolijke en gastvrije Florianne bij J&K

Van Chauney naar Melle

We hadden een hele mooie tocht. Vandaag samen met Tonnie in de slag. Veel opkomende bloesem, meertjes, snel stromende stroompjes en compleet lege dorpen. Tussen de middag lekker lunchen samen met de paardjes en dan weer verder. Onderweg krijgen we een enorme stortbui over ons donder heen. Gelukkig zijn onze waxjassen en regenbroeken hier tegen bestand. Je krijgt er wel koude fikken van. Het gaat goed. Tegen de tijd dat we bij Melle aankomen, moeten we een hele tijd langs de

N 10 lopen, een drukke driebaansweg. Jan&Karel blijven er rustig onder en volgens mij vragen ze zich af of niet beter het laatste stukje gelift had kunnen worden. Der is niks an langs zo’n weg lopen, maar goed.

In 7 uur rijden we met z’n viertjes 35,2 km. Leuk en gezellig en we zien heel wat mooi landschap onderweg. We worden ontvangen door Eyves Ouriét, de beheerder van het hele gebeuren in Melle zonder eerst te belle.

Die avond gaan we kaarten na het eten. Er wordt gesteggeld bij het leven en ik begreep dat ik daarvoor nota bene het voorbeeld gegeven zou hebben. Snap jij dat nou !!!! ?????

Boompie onderweg, nog geen blaadjes

Tonnie in regentenui

Langs de N 10, best een opdracht voor J&K

Ton en Karel aan de lunch

Afscheid van een prima springruiter en gastheer Eyves

Rousseaau en Pompidoe weer actief

Op de rustdag moet je als ruiter er altijd voor zorgen dat je in een goede conditie blijft. Frank en ik besloten dan ook op de Écurie Les Petits Cheveaux twee paarden te huren waar we een ritje op konden maken. Na een uurtje door de duinen gelopen te hebben besloten we toch maar de paardjes terug te brengen. Frankies knieën lagen uit zijn broek en de neuzen van mijn schoenen waren nagenoeg helemaal verdwenen. Pompidoe en Rousseau waren blij verlost te zijn van die twee te  grote kerels.

Frank met Rousseau links en Noud met Pompidoe rechts

Veerpontje en J&K

Van de vorige reis wist ik dat J&K een goede reiservaring met veerpontjes hadden opgedaan. Vandaag de Gironde oversteken van Royan naar Le Verdon sur Mer. Half uurtje boottukken en dan zijn we er.  Het ging prima. We mochten er als eerste op en ook weer af. Had melding gedaan bij de kassa dat we paarden vervoeren vandaar waarschijnlijk. Jan en Karel stonden lekker achterin de paardenwagen met een flinke baal hooi.

Gestoord worden bij het eten is niet prettig

Tussen de grote jongens

En dan de boot op

Een treurig bericht

Hans wordt door zijn zus Josée, die er samen met Fons de eerste week als kwartiermakers bij waren, gebeld met de treurige mededeling dat moeder de Leeuw is overleden. Condoleances en steun vanuit onze groep bleven uiteraard niet uit. Hans zijn moeder was al aardig op leeftijd en al langere tijd bedlegerig. De verwachting van het overlijden leefde binnen de familie, maar nu kwam het toch heel onverwacht. Hans, Josée, Gérard heel veel sterkte en bouw samen een mooi afscheid. Uiteraard, kinderen, kleinkinderen, aanhang en verdere familieleden ook heel veel sterkte toegewenst. Mevrouw de Leeuw werd inmiddels op Paaszaterdag begraven. Hans is samen met Frank en Tonnie op goede vrijdag terug naar Nederland gereden. Wij leven mee

Van Soulac sur Mer naar Hourtin

Een zware dag waar ik bij aankomst van mijn paard afrolde met flink gekneusde liezen. Tis ook niet niks om 50,6 km in 10,5 uur af te leggen. Christelle, de gastvrouw heette ons heel hartelijk welkom en was er helemaal voor………Jan&Karel !!. Maar goed, ze maakte het later weer goed. Veel interesse in het hele project en ook in ons hoor. We hebben er een mooie avond gehad. Chrisstelle was veel in de buurt en wilde alles van en over de paarden weten.

Even terug naar de dagtocht. Frank en ik gingen met Jan&Karel ergens rond de klok van 9.30 uur op weg. We zouden vandaag een flink stuk langs het strand rijden, hetgeen ook is gelukt. Jan en Karel moesten wel even flink aan de zee wennen. Veel herrie van de neerslaande golven en veel beweging van het water. We hebben er een hele tijd over gedaan om ze het juiste gevoel te geven. “Jongens kom tis niks, doet geen pijn, ze doen je niks”. Maar met veel geduld kom je een heel eind en voor J&K blijven zee en golven vreemd, maar ze hebben de schrik achterwege gelaten. Lekker draven en af en toe een klein galopje maken van zo’n dag een waar en groot feest. Na een uurtje of 5 hebben we het strand verlaten en zijn verder getrokken langs fiets en wandelpaden in het mooie, vlakke en rustige Les Landes.

Lopen goed. GPS een uitkomst alles staat erop

De zee !!! J&K kijken er naar alsof ze nog nooit zagen

Frank laat Karel wennen en uitproberen

Jantje neemt er ook de tijd voor

Christelle niet weg te slaan bij Jan&Karel

Bij het afscheid samen met haar dochter

Bij het afscheid met les petite chevaux

Van Hourtin naar Lacanau-Ocean

Les Landes is bekend om haar zeer moerassige ondergrond. Napoleon liet er op e vlaktes hele  bossen met naaldbomen aanleggen zodat de soldaten wat vastere voet onder de voet kregen. Restanten zijn onder andere enorme meren en in de zomer flinke bosbranden. Het is een fijn gebied om er met je paard doorheen te rijden. Tonnie en ik gingen op pad om binnendoor naar La Canau te rijden. In 5,5 uur reden we zo’n 26,4 km om bij het Vital Parc in Lacanau-Ocean aan te komen. Ook weer een bijzonder mooie tocht. Na een rustdag voor de paarden, na de eerste zware strandtocht, konden Jan&Karel er ook weer tegenaan en je merkte aan alles dat ze het wel zagen zitten. De kwartiermakers, Hans en Frank, hadden een prima plek gevonden bij Vital Parc. We konden er internetten en eindelijk weer eens douchen. Heerlijk.

De paardjes staan er klaar voor

Met Tonnie langs de meren in noord Les Landes, erg rustgevend

Jan vindt het ook prachtig allemaal. Af en toe gras en een slok water

Na de tocht, douchen en schoon hempie aan en Tonnie is klaar voor een avondje kaarten

Luxe park met fijne voorzieningen, boffen !!

Onverwacht bezoek

Voor de eerste keer besluiten we samen uit te gaan eten. Een goed restaurant vinden is dan niet eenvoudig in deze tijd van het jaar. Hans besluit een goede vrienden te bellen die de omgeving goed kennen. Al snel blijkt dat Johanna en Laura in de buurt zijn voor een lang weekend in hun eigen huis hier aan de kust. Ze komen langs als ze horen waar we zijn. Werd dat nog gezellig en konden we ervaringen en verhalen uitwisselen. Helemaal goed. Johanna bracht de chips en nootjes mee wij zorgden voor de drank. Daarna hebben we op advies van Johanna een mosselrestaurant opgezocht waar we de avond doorbrachten. Goed gegeten en met en Australische Fransman nagetafeld…ze kom je nog eens iemand tegen.

Johanna op bezoek, Laura is er uiteraard ook bij

Van Lacanau-Ocean naar Arès

Ook vandaag weer met Tonnie op pad. Het wordt een strandtocht waarbij we 39,6 km in 6,5 uur afleggen. Dat is een hoog gemiddelde. We hebben een paar mooie galoppen gemaakt die daar behoorlijk aan bij droegen. Jan en Karel vinden het inmiddels helemaal top langs de zee. Bij het water zijn nog wel een beetje voorzichtig, maar ze laten zich niet meer door die stomme golven intimideren en gelijk hebben ze. Tussen de middag even lekker smullen op het strand en dan weer verder. Je materiaal heeft het behoorlijk zwaar te verduren. Zo zit je helemlaal en overal onder het zand en slaat alle lederen spul, na opdroging, helemaal wit uit dus dat wordt invetten. Goed onderhoud is het halve werk. ’s Avonds komen we bij de familie Maxim aan. Gastvrouw Vivianne en gastheer David, heetten ons welkom. De  dag ervoor hadden we hen gebeld met ons verhaal, ze spraken goed Engels, en zeiden direct kom maar langs onze plek is die van jullie. Een mooi complex met alles wat we nodig hebben erop en eraan: warme douche, fijn toilet, wasmachine, wei voor J&K en zoveel hooi als ze wilden. We hadden het er goed. Na het avondeten hebben we gejokerd. Tonie Melonie haalde het miste punten en werd kampioen. Gefeliciteerd jonge….

Tonnie en Karel komen het duin afrollen

Mooi draven en galopperen in de vloedlijn

Ook aan het strand kun je je zak leegeten

Het materiaal heeft het flink te verduren

tja kijk maar eens

Interview, monsieur ??

Drie á vier keer per week staat er wel een journalist aan de caravandeur. Ook in Arés, daar was het de vakpers, Monchevalmedit.com, meldde zich. We moesten voor de foto steeds opnieuw in allerlei poses gaan staan. Ik was blij dat het achter de rug was. Overigens is het best leuk om je verhaal steeds weer te vertellen. De oortjes staan spits en ons ploegje levert steeds haar bijdrage.

Met weer een journalst aan tafel

Bij het afscheid van de familie David

En nu nog even naar de filmpjes op YouTube kijken: