Op weg naar Sevilla

2014

Na weer een mooie week zijn we toe op de wisselzondag aan het opnieuw samenstellen van het team. Dat is deze week niet zo’n probleem, immers Tom en Piet zijn er al en blijven nog. Tom nog een week en Piet de rest van de trip als kwartiermaker en ruiter. Michiel moet terug naar Nederland om de laatste beetjes van zijn studie af te ronden. Het was heel leuk om met hem rond te rijden in het prachtige Spaanse landschap. Michiel is een ervaren en goede ruiter en das handig bij allerlei zaken tijdens het rijden. Het was een leuke en gezellige week, drie oudere mannen en een jonge knul, die zich goed aanpaste. Nou afwachten hoe de negende gaat verlopen met een nieuwe kwartiermaker erbij. Als Ton zondagmiddag aankomt zijn Piet en Tom op zoek naar een locatie voor de maandagavond. Ton komt met zijn kamper van Salamanca waar hij een paar dagen heeft rondgewandeld. Mooi dat Ton er is, hij heeft overal verstand van en heeft een zgn technisch instinct. Dat komt ff goed uit. In de caravan zijn verschillende zaken stuk of bijna stuk. Ton gaat na een paar glaasjes water meteen aan de slag. Slotjes aan de bak op de dissel krijgen een doorsmeerbeurt, de waterleiding wordt nagekeken en er worden tips gegeven hoe te koken met olie uit visblikjes. Met de mover van de caravan gaat hij ook aan de slag. In de ochtend had ik zelf al verschillende onderdelen vervangen, die Piet had meegebracht van Van der Elzen caravans in Zeeland, dat had niet mogen baten. Ook Ton lukte het helaas niet het ding aan de praat te krijgen. Inmiddels is ie overigens gerepareerd. De batterijen van de afstandsbediening waren leeg !!!!!!

 

Week op de vlakte

We hebben de noordelijke Siërra’s gehad en rijden een enorme vlakte op. Deze wordt omgeven door een drietal gebergtes t.w. Sierra de Gredos, Sierra Morena en de Sierra de Aracena. Het is een vruchtbaar stuk land waar de Spanjaarden land-tuin en fruitbouw op realiseren. Het betekent ook dat er meer dan voldoende land en veldwegen zijn en wij er lekker op los kunnen lopen. Dat hebben we dan ook gedaan. Piet was deze week ruiter en complimenten voor hem, 175 km rijden in vijf dagen tijd als tamelijk beginnend ruiter moet als een hele prestatie worden gezien. Het lest sinds januari 2013. Ik heb hem niet één keer horen klagen over spieren of achterwerk, laat staan over Karel waar hij toch alles bij elkaar ruim 30 uur bij op de rug heeft gezeten en er naast heeft gewandeld bij berg af, in de stad of langs grote drukke verkeerswegen. Pietje jonge hartstikke goed en dan nog die kop, je begint al aardig op een desperado te lijken.

 

 

Team van de week

Daar kunnen we deze week kort over zijn. Mooi dat Tom en Piet bleven, twee geweldige mensen met gevoel voor humor en van aanpakken weten. Ton kwam erbij en paste prima in het plaatje. By the way, bij aankomst gaf Ton aan niet veel met paarden te hebben en er zelfs een beetje bang van te zijn. We spraken af daar deze verandering in aan te brengen. Nou komt het, de eerste dag stond hij al met Karel in de hand en op woensdag zat ie er boven op. Goed hé en de angst is voor een groot deel verdwenen en Ton is zo trotst als een pauw.

 

 

Van Rena naar Las Cruces de Don Bonito

Vroeg in de ochtend gingen we op pad, Piet en ik. De plek waar we de rustdag hadden gehouden en dus twee overnachtingen kenden, was voor Jan&Karel prima. De Roflex Paddock werd een paar keer verplaatst en water was dicht in de buurt. Wij hadden een prachtig toilet in de bosjes en douchen zou gekund hebben bij een forse regenbui. We stonden achter een groot restaurant waar zondag de hele dag de muziek vreselijk hard had gestaan vanwege een bruiloft. Kinderen, netjes op z’n zondags gekleed, kwamen regelmatig naar Jan&Karel kijken. Bij het vertrek was er niemand te bekennen dus we konden ook geen afscheid nemen. Vandaag met Piet op pad. Hartstikke leuk en gezellig en er viel veel te zien. Een mooie tocht van 28,9 km waar we 5 rijuren voor nodig hadden.

 

 

Van Las Cruces de Don Bonito naar Guerena, alweer een hengst ???

Bij het afscheid ontdooide de man die onze gastheer was geweest  op zijn Picadero. Een hele aparte onderneming met een twintig tal hengsten die zoals we hadden gezien, nagenoeg allemaal met een afgeknipte staart door het leven moesten en in de buitenbak zwaar en strak in training werden genomen. De baas zelf liep er met de borst vooruit rond en deelde links en rechts wat bevelen uit aan ogenschijnlijk personeel. Wij hebben er rondgekeken en een paar plaatjes gemaakt van deze toch wel bijzondere situatie. Voor Jan&Karel was nauwelijks aandacht, alle kerels die er rond liepen wierpen bij het eerste contact een blik naar achter onder de buik en maakten dan het gebaar tussen wijs en middelvinger van snip om vervolgens weer naar de eigen knollen terug te keren !!!!! Gezegd moet wel worden dat onze paardjes het er goed hebben gehad. Terwijl Piet en ik met J&K bezig zijn, zijn Ton en Tom alweer druk in de weer om het vertrek mogelijk te maken. Voor de avond hebben zij alweer een uitstekende plek weten te vinden. We hebben ook weer genoten van de uitzichten enz. Hartstikke fijn dat ze erbij zijn. Piet en ik gingen op pad en we reden een mooie route van 35,6 km in 6,5 uur. En alweer kwamen we een “hengst” tegen.

 

 

Jan&Karel opnieuw naar het hengstenbal

Het lijkt wel of ze dol zijn op hengstenballen………maar weer was het bal en de paardjes dansten erop los. We reden een fijne route over veldwegen. Het was de tweede dag van deze etappe en alles verliep rustig. Hier en daar staan paarden in een wei of aan een lang touw die vastzit aan een stevige grondpaal/pin. Sinds het hengsten avontuur van een paar weken geleden ben ik wel heel alert als er paarden staan ergens en kijk ik steeds tussen de achterpootjes of er iets hangt en hoe groot het is. Zoals gezegd we lopen lekker te kuieren en als we na een heuveltje boven zijn zien we drie paarden in hoog gras een stuk van de weg staan, aan een lang touw, dus zonder omheining. Ik tuur en gluur, maar door het hoge gras zie ik niet al te veel. De paarden blijven rustig net als die van ons. We lopen er langs en een grijs paard laat nog even horen dat ie ook geluid kan maken. We lopen er rustig voorbij. Niets aan de hand. Oké. Na een minuut of 10 als ik met Piet zit te keuvelen, hoor ik achter me een bekend geluid…..doekedoek, doekedoek, doekedoek. Ik kijk om en schrik me een aap…daar komt dat grijze paard aan gegaloppeerd. Ik roep naar Piet, “let  en pas op laat hem niet met z’n kont naar je toe draaien en hou je zweepje klaar, als ie te dicht bij komt en agressief is mep er dan op los”….. de hengst arriveert en loopt naar Jan die besnuffeld wordt. Jan maakt een hinnik en Grijs gaat naar Karel, zelfde ritueel, alleen Karel vergeet te hinniken en laat het op zich af komen, de goeierd. Ik probeer ondertussen te ontdekken wat er tussen de achterpootjes bungelt. Ik heb de idee dat het ooit een hengst is geweest maar nu als de verloste rondloopt. We blijven alle 5 rustig. Ik kijk ondertussen rond en zie een man en vrouw binnen een omheining aan het werk. Langzaam maar zeker lopen we erheen en vragen de man ons te komen helpen. De poort ging open. Het echtpaar was als de dood voor paarden. Gelukkig was er aangrenzend nog een weitje met omheining. Dat werd open gemaakt. Piet reed naar binnen met Grijsje achter zich aan. Piet en Karel vlug naar buiten en onze vriend sloot de uitgebroken ruin in. Einde avontuur. Ik vond het doodeng en heel spannend. Ook nu weer te weinig foto’s gemaakt, je hebt wel iets anders aan je hoofd, maar dan toch.

 

Guerena- Almendralejo: Olé, eindigen in de Arena is heel apart

Zoals ik al schreef hadden Ton en Tom een schoon plekske gevonden waar we hebben genoten. Inmiddels was het weer gaan omslaan en dinsdag kregen we al een eerste buitje en daalde de temperatuur. Woensdagochtend gingen we op pad. Maar eerst aten Jan&Karel nog een stokbroodje om goed gevuld op pad te gaan. Een lange dag en pittige route, maar de aankomst zou alles goed maken. De wind was heftig de hele dag door ergens rond een windkracht van 7 á 8 en we hadden hem op kop, dus kwam ie uit het westen. Een vreselijke bui overviel ons en schuilen onder een struik was onze enige redding.  We reden in bijna 9 uur 49,6 km en dat is veel !! Maar zoals ik al zei de aankomst was een droom. Op de coördinaten liepen we Almendralejo binnen om uiteindelijk in de plaatselijke arena aan te komen. Ton en Tom hadden over de muur de paarden met hun ijzers aan horen komen dus stonden zij bij de ingang klaar om ons te ontvangen. De poort waar het personeel, de stieren, de paarden en de toreadors, de picadors en ander personeel normaal naar binnen komen werd voor Piet en mij open gemaakt. Wij waren verbaasd. Op het binnenplaatsje stonden de camper, caravan en paardenwagen opgesteld met een doorkijkje naar de Arena. We liepen met Jan&Karel door en zo de arena binnen. Daar hebben we een vreugde rondje in draf gereden en ons helemaal een breuk gelachen. Hoe hadden Ton en Tom dit weten te versieren. Prachtig. Ik bleef maar lachen en de paarden hadden er ook lol in. Het was dan ook heel bijzonder en mooi was ook dat Tom zijn tent op de middenstip van de vechtgrond had neergezet, een wonderlijk gezicht. De paardjes konden voor de nacht op stal en de dag erna hebben ze op onze rustdag een hele tijd in de arena rondgelopen. Tijdens de rustdag toen Ton en Tom op zoek gingen naar de volgende locatie maakten Piet en ik alle spullen lekker schoon en stonden Jan en Karel in de arena. Op een zeker moment is Karel op Tom’s tent gaan liggen die dus vervolgens bezweek. Tom stond er later een beetje beteuterd bij te kijken.

 

 

 

 

Een stuwmeer breekt ons op maar toch aangekomen in Atalaya

Vroeg in de ochtend nemen we afscheid van onze Arena. Wat een fijne plek om ook eens te mogen staan. Er zijn geen mensen als we weggaan dus gaan we maar samen op de foto. We hadden een mooi pad uitgezet voor vandaag. Alleen veldwegen in een prachtige omgeving en langs een stuwmeer. Komen we bij dat meer aan, loopt ons pad zo het water in en gaat tientallen meters onder water verder. Hebben die verrekte Spanjaarden het meer 8 tot 10 keer vergroot. We kijken op onze Garmin en zien dat we geen enkele keuze hebben. We besluiten langs het water via de noordkant verder te lopen. Aan de overkant zien we ons pad uit het water komen, dus omlopen maar en dat hebben we geweten !!! Alles bij elkaar 15 km omlopen om uiteindelijk weer op onze weg te komen. Door het verhogen van de waterstand is kilometers verderop ons pad over kilometers verdwenen in een nieuwe rivier. Met veel geklauter, geklim en gedoe komen we weer op het pad. Tegen 20.00 uur moeten we van onze geplande route nog ruim 14 km afleggen, langs de weg  en hebben we er al 50 opzitten. We besluiten Ton te bellen die ons komt oppikken. Het was een avontuurlijke dag met vele mooie momenten. Tom en Ton hadden een fijne locatie weten te vinden. Alles wat we willen was er: een weitje voor de paarden, stallen voor de nacht, voldoende hooi en water en voor ons toiletten en een lekkere warme douche. Een Rural Finca. De koeien liepen rondom ons heen en scheten de boel lekker onder. Jammer dat die krengen de hele nacht zowat kunnen blijven loeien en zeker als het er 150 zijn. Vroeg in de ochtend verlieten Piet en ik het terrein op weg naar de volgende plaats Cumbres Mayores.

 

 

Pietjes laatste dag als ruiter, van Atalaya-Cumbres Mayores

Piet is begin 2013 voor het eerst op een paard geklommen en heeft leren rijden. Deze week was hij dé ruiter en gezegd moet worden dat hij het geweldig deed. In 5 rijdagen legden we in 32,5 uur ruim 185 km af. Piet deed het geweldig en het leek wel of hij al veel vaker dit soort tripjes had gemaakt.

Vandaag hadden we een kortere route uitgekozen om een beetje op tijd binnen te zijn en nog wat zaken af te handelen voordat er een nieuw en laatste team komt. We reden een prachtige landelijke tocht en deden geen kilometer op asfalt. Heerlijk, we genoten van de omgeving en van de paarden die het ook weer goed deden. Bij thuiskomst wachtte ons een verassende plek. Buiten het dorpje  Cumbres Mayores stonden we geparkeerd op een camperplaats, er is plek en water en dat is het dan. Jan&Karel hebben een klein plekje in de paddock van Roflex maar dan houdt het op. Moeilijk soms hier in Spanje om een mooie en fijne plek te vinden, de kwartiermakers werken zich er een ongeluk voor.

 

En nu nog een paar mooie YouTube filmpjes: